• Daj spokój
  
• Małe podsumowanie
  
• W McDonald's z pytaniami
  
• Gdy potwór się objawi
  
• Objaw to skarb
  
• Gdy sufit kryje tajemnice - pierwsza warstwa farby do zdrapania
  
• Życiowe korki
  
• Czy masz jeszcze poczucie humoru?
  
• Gotowi czy nie?
  
• Poczucie bezpieczeństwa 
  
• Trzymaj się – wrrrrry
  
• Dług wobec czasu
  
• Pusto czy czysto?
  
• Nadal i wciąż
  
• Akumulator
  
• Oczywiste oczywistości
  
• Zrób sobie pauzę właśnie teraz
  
• Co z sufitem na bezludnej wyspie?
  
• kryZYSK
  
• Gdy sam sobie wmawiasz, że masz czarny sufit
  
• W jakiej formie jest Twój SUFIT?
  
• Malowanie sufitu milion razy
  
• Segreguj
  
• Przygotuj się do maratonu na własnym balkonie
  

Daj spokój

Coś często to ostatnio słyszę. 

W sumie mocno tę odpowiedź prowokuję, pytając - „No i jak tam w Nowym Roku?”. I mimo, że literalnie słyszę takie same odpowiedzi, to u każdego znaczą coś innego i inny stan jest podpięty pod to zdanie …

Daj spokój dla niektórych oznacza demaskowanie rytuałów – „Oj tam Nowy Rok, toż to przecież tylko umowna data, nic magicznego czy rewolucyjnego się nie wydarza, bo Nowy Rok".

Dla innych to po prostu „Weź szkoda gadać, jest tak samo chusteczkowo, jak w starym.” 

Dla kolejnych to ocena otaczającej nas rzeczywistości, wyraz niezrozumienia i okrzyk „zachwytu” nad paradoksami.

A ja chce Cię zaprosić, żebyś odpuścił światu, ludziom, tym bliskim i tym z telewizora (jest taka funkcja w pilocie) i DAŁ / DAŁA SOBIE SPOKÓJ, a odetchniesz sam i świat wokół Ciebie!!!

Jak możesz skorzystać - Ty sam i świat wokół Ciebie - na tym, że będziesz mieć więcej spokoju?

Małe podsumowanie

Mimo, że rok mamy mało tradycyjny – sięgnęłam do tradycji i pisząc ten ostatni wpis 2020, zajrzałam  do listy pytań, którymi najczęściej podsumowuję rok.

Są wśród nich pytania:

Co widziałaś? Gdzie byłaś? Co nowego poznałaś?

 – i tu się zaskoczyłam, że pomimo wielu ograniczeń 2020, właściwie odpowiedzi były równie obszerne co w poprzednich latach - za to lubię fb, że mogę przewertować rok i  ucieszyć się ile kilometrów szkoleń, coachingów, zamków i pałaców „utłukłam”.

Ale są też pytania:

Co mnie zaskoczyło? Czego nie przewidziałam? Jakich rzeczy nie planowałam, ale się wydarzyły?

No i powiem Wam, że nawet nie podeszłam do tematu… ? 

I czuję, że to dobra strategia, aby w tym roku podsumować tylko to co chcę się podsumować, a resztę – wygumkować.

Tak więc nie życzę Wam na kolejny rok żadnych wyzwań, żadnych jeszcze wyżej podniesionych poprzeczek, żadnych  ambitnych celów, bo ten rok się jeszcze nie skończył ?

Życzę Wam za to, absolutnie subiektywnie wybiórczych podsumowań, które dobrze Wam zrobią.

W McDonald's z pytaniami

        ZESTAW nr 1

• Kto jest winien?

• Co jest ze mną nie tak?

• Jak mogłem przegrać?

• Jak mogę dowieść, że mam rację?

• Jak mogę przejąć kontrolę?

• Dlaczego oni są tacy tępi i irytujący?

• Czemu mam najgorszy zespół?

• Czemu mam to znowu robić?
  
  
  ZESTAW nr 2

• Co się stało?

• Czego chce w zamian?

• Co w tym pożytecznego?

• Czego się mogę nauczyć?

• Jak chcę żeby było?

• Co ta druga osoba myśli, czuje, czego potrzebuje i chce?

• Jak sprawić żeby to była wygrana - wygrana?

• Co jest możliwe?

• Jaki mam wybór?

• Co najlepiej teraz zrobić?

Zestaw ZESTAWY z dowolną sytuacją i poczuj różnicę.

W restauracji to w końcu Ty decydujesz co zamawiasz. 

Gdy potwór się objawi

Oglądaliście zapewne horrory. Kojarzycie ten moment, gdy muzyka nagle przyspiesza lub wręcz przeciwnie mocno zwalnia i cichnie? Ten moment, gdy podskórnie czujemy, że duch czy potwór za chwilę wyskoczy na środek ekranu. Ta kulminacja strachu, gdy zasłaniamy oczy, nakrywamy się kołdrą i ukradkiem zerkamy, udając sami przed sobą, że nie patrzymy?

A jak potwór, duch, złoczyńca już się objawił i następowała akcja, jakoś i w nas napięcie zmieniało się w energię kibicowania głównemu bohaterowi.

Bo najbardziej boimy się potworów, których jeszcze nie widać. A jak już się pojawią  - pojawia się najczęściej pewien rodzaj ulgi, za którą idzie działanie.

No więc, gdy obie córki zagorączkowały, zgodnie wymówiłyśmy życzenie – „Żeby to już było to.” Żeby ten stan „strach się bać”  i „nie wiem” – zastąpić chociaż „Tak mam, poradzę sobie z tym. ” Ten obecny strach, jest już chociaż po coś.

Do zobaczenia po kwarantannie.

Objaw to skarb

W samochodzie coś stuka? – zawieszenie mówi Ci – jedź do mechanika.

Woda kapie? – kran upomina się – wymień uszczelkę.

Na koncie debet? – twoje konto mówi – wydawaj mniej w tym kwartale.

Ból głowy, zmęczenie, rozdrażnienie? – co mówi Ci ciało?

Twoja żona mówi, twój szef mówi, twoje ciało mówi.

Nie posłuchasz pojawią się kolejne symptomy. Mocniejsze. Potem dudnienie, a potem kryzys.  
Objawy to skarb. Bez nich nie potrafilibyśmy reagować na zagrożenie i usuwać błędów. Trzeba jednak reagować. Im szybciej tym lepiej.

Co zrobisz dla siebie już dziś?

Gdy sufit kryje tajemnice - pierwsza warstwa farby do zdrapania

Kiedy pracując dla różnych organizacji – zbieram obserwację – coraz częściej kręcę mentalnie głową, w zadumie nad tym co widzę i słyszę, a słyszę np.  „Jacy Ci ludzie teraz drażliwi, jacy podminowani, jak już nic nie można powiedzieć, ale roszczeniowi, ciągle tylko narzekają… itd.”

Większość firm absolutnie sprawnie poradziła sobie z techniczno-informatycznymi wymogami obecnych czasów – no może poza kilkoma instytucjami typu urząd skarbowy, gdzie laptopy dla urzędników, żeby mogli pracować online zjechały dopiero pod koniec wakacji ?

Trudniej z aspektami miękkimi, ludzkimi.  

Wcześniej często wystarczało, aby manager (także domowy) „nie demotywował” , a zespół dawał radę. Obecnie to za mało, bo nowym wyzwaniem jest umiejętność np. odtruwania pracownika, a managerom przydałby się przyspieszony kurs  „Psychoterapia dla managerów”. Managerowie zresztą (także domowi)  - sami potrzebują odtrucia.

Dziś podpowiem, jak zdrapać pierwszą, paskudną warstwę farby, tę w postaci dąsów, narzekań i pretensji.

Pamiętaj! Pod każdym niefajnym zachowaniem kryje się jakaś niezaspokojona potrzeba.

• Czego potrzebuje (i nie dostaje) twój pracownik, twoje dziecko, twój klient, rodzic, że narzeka czy się złości?

• Czego Ty potrzebujesz (a nie masz), skoro się złościsz, narzekasz czy płaczesz?

• Jak możesz to sobie dać?

Życiowe korki

Dziś tekst dla tych co niecierpliwią się w życiowych korkach lub być może w automatyzacji życia nie zauważają, że w nich stoją.

Życiowe postoje są jak dobrze spędzony weekend po męczącym tygodniu – nabierasz siły, bierzesz oddech, jaśniej myślisz, zerujesz chaos. Otrzepujesz się ze znużenia, zmieniasz aktywność, po to, żeby za chwilę ruszyć dalej.

Życiowe zastoje nie przynoszą zmian. Niechcenia i niemożności nie mijają. Coś byś zjadł, coś byś zmienił, gdzieś byś poszedł, coś byś porobił. A najczęściej nie robisz nic lub to co zwykle. Nawykiem staje się narzekanie – często to bezgłośne, a rzeczywistość to złota klatka. Zamiast radości i zachwytu – puste przebiegi dzień-noc-dzień-noc. Niby w działaniu, a jakby bez sensu.

No i jak tam u Ciebie? Czy Twój przestój - szczególnie ten w pośpiechu -  to zastój czy postój?

Jak już nie wiem co zrobić, to robię to. Najczęściej nie rozwiązuje problemów, ale redukuje napięcie - podobnie jak alkohol, ale jest dużo zdrowsze i bardziej odpowiednie dla prawie abstynentki. 

Gdy dopada mnie kryzys i para rozsadza czajniczek, zaciągam ręczny i znajduję w sytuacji kryzysowej komiczne aspekty. Zauważam jej śmieszność (to w obecnych czasach raczej łatwo przychodzi). Zabawiam się kłopotliwą sytuacją, szydzę z okoliczności, odtwarzam w głowie obserwowane sceny i jeszcze bardziej wyostrzam reakcje. Kłócącym się dzieciom dorysowuje w myślach dziwaczne miny. Opryskliwego urzędnika ubieram w myślach w  bokserki w wieloryby.  Nie powiem co robię politykom ....

Czasem nie ma co dzielić włosa na czworo. Czasem potrzebujesz bardziej dystansu i humoru, niż bezradnego, syzyfowego działania na petardzie.

A teraz obejrzyj komedię, która zawsze Cię bawiła. A potem kolejną. 
Ja zaczynam od Seksmisji.

Gotowi czy nie?

Powrót do szkół 

Gotowi czy nie… ? Decyzja ministra zapadła i trzeba się z nią oswoić. Niektórzy rodzice są zadowoleni, inni przerażeni. Jednak jedni i drudzy muszą  mentalnie przygotowywać siebie i dzieciaki,  do wypuszczenia z bezpiecznych, domowych pieleszy.

 Przekazywanie emocji. Dbajcie o to co słyszą Wasze dzieci.

Dzieci bardzo często są mimowolnymi świadkami naszych rozmów i dyskusji z wystraszonymi przyjaciółmi czy bardzo zaniepokojonymi rodzicami ze szkoły.

Pamiętajmy, że lęk występujący u nas z czasem rozprzestrzeni się i pojawi także u osób z naszego otoczenia, w tym dzieci. Dzieci, które już za chwilę będą musiały przebywać w szkołach, na lekcjach, z rówieśnikami. Pomyślmy z jakim bagażem emocjonalnym pójdą na zajęcia. Czy naprawdę chcemy im go zafundować? Czy naszym celem jest nauczyć ich bać się kolegów z klasy (potencjalnych nosicieli), uruchomić fobie, kierować uważność dzieci na strach, utrudnić naukę. Odpuśćmy sobie komentarze typu : „chcą umierać, to niech sobie sami do szkoły chodzą”, „dyrektor będzie idiotą, jeżeli pozwoli ruszyć po wakacjach”, które potem siedmiolatki cytują w piaskownicy. Czy chcemy, żeby dzieci szły do szkoły z widmem śmierci!?!?!

Tego siedmiolatek by nie wymyślił. Siedmiolatek to może usłyszeć. Od nas dorosłych. I zapamiętać. A potem to może skutkować złymi zachowaniami, nieadekwatnymi emocjami i niepożądaną paniką lub ignorancją całego tematu, która z kolei może doprowadzić do niebezpiecznych konsekwencji.

Rzeczywistość jest tak dynamiczna i niepewna, że duża część naszych „walk” i „negacji” nie ma sensu. Musimy zrozumieć, że nasi podopieczni będą ten strach i niechęć do szkoły nieśli w sobie bardzo długo. Z pozoru niewinne komentowanie rzeczywistości, lekko „podkręcone” emocjami, może całkowicie zniechęcić ich do nauki, kolegów, szkoły, ludzi.

Ulegając podszeptom negatywnych myśli nie stworzymy nic pozytywnego – za to będziemy mogli liczyć na spowolnienie naszych reakcji i działań, uwolnienie agresji i nerwów.

Warto? Raczej nie.

A jeżeli sytuacji nie możemy zmienić musimy ją uczynić jak najbardziej komfortową dla najmłodszych. Oczywiście istotne jest informowanie dzieci jak mają się chronić i zapobiegać rozprzestrzenianiu się koronawirusa. Jakie są zasady postępowania w szkole i poza nią. Róbmy to jednak rzeczowo i spokojnie, bez idiotycznych ocen, wskazując raczej sens tych działań – nawet jeśli widzisz ich pozorność. Ty to ogarniesz. Nie raz robiłeś rzeczy „bez sensu”. Małe  dziecko będzie zagubione. Nastolatek raczej powinien znać stan faktyczny.

Spokój zaczyna się w domu

Drodzy rodzice, dziadkowie, ciocie, wujkowie rozmawiając z  dziećmi pamiętajcie, że:

• spokój dzieci zaczyna się w domu,
• nie cedujcie na nich negatywnych emocji,
• dbajcie o to, co dzieci słyszą,
• informujcie je spokojnie, jak mają dbać o swoje bezpieczeństwo.

Pamiętajcie również, że obecna sytuacja jest nieprzewidywalna i w każdej chwili może się zmienić…

A w takim układzie dzisiejsze nerwy nie mają sensu. LEPIEJ ODDYCHAJCIE. 

Poczucie bezpieczeństwa

Jedni je mają przedzierając się nocą przez patologiczne dzielnice, inni nie czują się bezpiecznie wychodząc po bułki.

Jeżeli kierowca wsiada do samochodu z przekonaniem, że jazda samochodem do pracy wiąże się z ogromnym niebezpieczeństwem, to napięcie w jego ciele i umyśle może sprawić, że coś przeoczy, za późno zareaguje i faktycznie spowoduje wypadek.

Ci co czują się bezpiecznie mają na ogół mniej kłopotów i lepsze wyniki.

Poczucie bezpieczeństwa, które zależy od okoliczności zewnętrznych, nie jest tym optymalnym poczuciem, bo to żadna sztuka czuć się bezpiecznie w sprzyjających okolicznościach. Choć dla niektórych to też wyczyn, bo  „no jest tak dobrze, czyli za chwilę coś się musi …”

Ostatni czas to wymagający sprawdzian naszego poczucia bezpieczeństwa. To moment docenienia w jak bezpiecznych i w miarę przewidywalnych czasach żyliśmy przez ostatnie 30 lat…

To jak reagujemy na ten czas, zależy od wielu czynników. Jednym z nich są nasze myśli i przekonania. To dobra wiadomość. Bo tylko od nas zależy ”jak wybierzemy myśleć”.

Trzymaj się – wrrrrry

Jak ja nie lubię tego powiedzenia! Może dlatego, że słyszałam to wtedy, kiedy musiałam się trzymać, a było to niemożliwe?

Dla mnie „trzymaj się”,  to takie „ poradź sobie sama”, „nie potrzebuj”, „ogarnij się” – i daj znać, jak już sobie poradzisz. Samotne to takie.

Wolę „Jeśli chcesz to mogę potrzymać Cię za rękę".

Trzymanie za rękę nie oznacza, że coś trzeba robić. To znak, że jestem obok. Przy Tobie – pewnie w „nicnierobieniu”, bo co niby można zrobić? – za to w bliskości, czułości, trwaniu, akceptacji, słuchaniu, życzliwości.  Nawet takiej bezradnej.

Bo jesteś dla mnie ważny i nie musisz się przy mnie trzymać.

Dług wobec czasu

Jeśli dziś „nie masz czasu”, to musisz zaakceptować fakt, że nigdy nie będziesz miał go więcej. To zawsze będzie 24/7 i ani sekundy więcej.

Samo nie chce się zrobić, a góra niezałatwionych spraw rośnie szybciej niż odsetki w lichwiarskich pożyczkach. Zaciągany dług i odraczanie spłaty w końcu doprowadzi do bankructwa – fizycznego, mentalnego, psychicznego.

Czasem mamy milion drobiazgów do zrobienia, a czasem same priorytety. A najczęściej nie potrafimy odróżnić jednych od drugich i dług rośnie w postępie kwantowym.

Poniżej kilka pytań pomocnych do dokonania wyboru (w końcu mamy tydzień wyborczy) czy coś jest drobiazgiemczy priorytetem.

• Czy zadanie to jest bezpośrednio związane z jednym z Twoich trzech aktualnie najważniejszych celów / projektów?
  
  
• Czy powinno zostać ukończone dzisiaj? Jeżeli nie wykonasz go dzisiaj, czy problemy z tym związane będą większe niż korzyści osiągnięte z zaoszczędzonego czasu?
  
  
• Czy powinieneś zająć się nim osobiście, czy też możesz je zlecić komuś innemu? Czy jest ono bezpośrednio związane z Twoimi obowiązkami, czy może są istotniejsze zadania, którymi powinieneś zająć się najpierw?
  
  
• Czy jest ono na tyle ważne, że Twój szef lub klient zauważy, że nie zostało wykonane? Jakie będą konsekwencje, niewykonania zadania?
  
  
• Jeśli wykonanie tego zadania wymaga tymczasowej rezygnacji z obecnej pracy, czy opłaci się to?
  
  
• W jaki sposób oceniona zostanie ważność tego zadania za tydzień? W jaki sposób będziesz postrzegał to zadanie za rok?

Pusto czy czysto?

Telenowela. Odcinek pt: "Odkąd się zaczęło.” - wiem za dłuuuuugi!
Jako jeden z bohaterów już jakąś chwilę, mam pusto w głowie.  Dumam „O co chodzi?”. No właśnie pusto czy czysto?

Może to czas, gdy sobie lecę z wiatrem i mam poczucie, że ile bym się nie namachała skrzydełkami to i tak, ktoś lub coś mnie zdmuchnie, zabierze wiatr, strzeli z procy? A może właśnie dotarłam do tej fazy zmiany?  AKCEPTUJĘ, PRZYJMUJĘ? Więc to brak poczucia wpływu czy ufność?  Co to jest do cholery ?!?!?

Nie pamiętam, kiedy ostatni raz miałam takie poczucie dryfowania. Chyba 19 lat temu w trakcie narkozy i chwilę po :)

To co mi pomaga dokonać wyboru - czy pusto czy czysto, czy zawieszenie czy akceptacja - i przetrwać takie momenty to przekonanie "Świat mnie nie chce skrzywdzić".
Czasem potrzebuję powtórzyć to zdanie z milion razy. Prawa autorskie nie są zastrzeżone. Można brać i się częstować.
Taka ufność? Ojjjjj…..  ;) 

Trzymam kciuki.

Nadal i wciąż

Odprężyliśmy się. Oswoiliśmy lęk. Nie mamy już na niego siły. Nawet mi umknęło natchnienie, bo przecież już po wszystkim. Ile można? Nadal i wciąż?

Zdjęliśmy maseczki. Zawartość pudełka z rękawiczkami od dawna jest wielkością stałą. Zmniejszamy dystanse. Ruszyliśmy w miasto, w Polskę.

Nie dziwię się. Jesteśmy społeczni. Potrzebujemy siebie nawzajem.

To dziwny czas. Karnawał został przeniesiony na czerwiec.

Nie wiemy komu wierzyć, więc przestaliśmy wierzyć w cokolwiek. „Znasz kogoś kto zachorował?” - pytamy z przekąsem i miną niezniszczalnego.

Jesteśmy szczęściarzami? Nadal i wciąż? Oby jak najdłużej. Oby na zawsze.

Bądźcie jednak ostrożni. Dbajcie o siebie. Bądźcie uważni. Nadal i wciąż.

Akumulator

Jak tam? Już przyzwyczaiłeś się do nowej rzeczywistości i nie masz ochoty wracać do starych strategii? Czy tak jak Ja chcesz powrotu dawnych form?

Niezależnie od tego co w Tobie teraz jest, jeśli wiesz jak działać - gratuluję!

Jak nie wiesz co robić -  usiądź. Nie lataj z niezaładowaną taczką. Osłoń się od żaru. Pomyśl. Nie marnuj energii. Potrzebujesz jej. Skąd ją czerpać?

Masz przynajmniej kilka takich zajęć, które wykonujesz z przyjemnością. Przyjemność daje silną motywację. Tę prawdziwą. Motywacja oparta na przymusie lub obowiązku kiedyś osłabnie i najczęściej daje przeciętne rezultaty.

Zrób dla Siebie coś przyjemnego. Nie wiesz co? Przypomnij sobie Siebie 10-30 lat temu. Co wtedy sprawiało Ci frajdę?

A teraz to zrób. Naładuj akumulator. Przyda Ci się.

Ja idę posiedzieć na balkonie....

Oczywiste  oczywistości

Wynotuj trzy rzeczy, które przychodzą Ci do głowy, żeby poradzić sobie z obecną sytuacją.

1.       ….

2.       ….

3.       ….

A teraz wyrzuć kartkę i ich nie rób.

To co automatycznie przychodzi Ci do głowy, to oczywiste oczywistości, być może się sprawdzały, być może przez chwilę działają, ale to Twój nawyk, przyzwyczajenie, działanie pod wpływem emocji, być może uzależnienie – od napięcia, alkoholu, jedzenia, zakupów, seriali, relacji, krzyku, wycofania się.

To już znasz. Tam już byłeś. To już ćwiczyłeś milion razy. W tym jesteś mistrzem.

Zrób coś innego. Coś czego jeszcze  nie robiłeś. Zrób inaczej nawet w sensie fizycznym. Wejdź na stół, stań na krześle, połóż się na podłodze, zamiast windą wejdź schodami, zmień perspektywę.

I czekaj co podpowie Ci Twój zainspirowany, obudzony mózg. 

Zrób sobie pauzę właśnie teraz

Jeśli doświadczasz zmęczenia sytuacją, jeśli frustracja na ograniczenia i niemożliwości zaczynają zwyciężać nad szukaniem rozwiązań, jeśli brakuje Ci już pomysłów i doświadczasz pustki w głowie, jak poradzić sobie z sytuacją, jeśli poczucie „niepanowania i nieogarniania” za bardzo się rozlało – wyjedź, wyłącz telefon, idź na spacer, nie odbieraj maili (chociaż przez godzinę), UCIEKNIJ tak jak lubisz.

WEŹ URLOP OD SIEBIE

W końcu kryzys prędzej czy później minie, z Tobą czy bez Ciebie. Twoje zmęczenie czy frustracja na pewno nie pomogą. Możesz zaszkodzić sobie i innym.

Zrób PAUZĘ właśnie teraz.

Co z sufitem na bezludnej wyspie?

Gdybyś nagle jak Tom Hanks w filmie  „Poza światem.” , wylądował na bezludnej wyspie i nic nie miał. To co jednak byś miał? Czym byś dysponował niezależnie od tego, co znajdziesz na wyspie? Co byś miał niezależnie od tego, co wyrzuci ocean?

To co by to było?

Jeśli z łatwością potrafisz wymień 10 cech, umiejętności, zdolności, talentów, jakie posiadasz niezależnie od okoliczności – GRATULUJE!

Wygląda na to, że masz dużą zdolność adaptacji do zmian, kreatywność i elastyczność w dobieraniu strategii w zależności od okoliczności. Nie straszne Ci kryzysy, zmiany, życiowe wolty.

Jeśli masz z tym trudność te życzenia są dla Ciebie- dla tych jak Robinson także ?

Życzę Ci, żebyś zamiast podlegać kryzysom, nauczył się nimi zarządzać.

Życzę Ci, żebyś nauczył się traktować kryzys jako szanse na zysk, na naukę, szansę na podjęcia decyzji, które odkładałeś i na polepszenie swojego życia.

Nawet jeśli w to nie wierzysz. Szczególnie wtedy, jeśli w to nie wierzysz.

kryZYSK

KRYZYS  to zaproszenie do zmian. Życie to nieustanne przeobrażenia. Dom, rodzina, finanse, sytuacja na rynku, dorastanie dzieci, awans czy zmiana pracy – to niekończące się zwroty akcji i życiowe wolty oraz niemal ciągłe zarządzanie kryzysami.

Wczorajszy kryzys staje się nagle jutrzejszym sukcesem, dzisiejszy awans zmienia się w kłopot.  

Dlatego dziś chcę Cię zaprosić do krótkiego ćwiczenia. W dobie ogólnoświatowego kryzysu, który już być może dotknął Ciebie czy Twoich bliskich, odpowiedz sobie na pytania.

Być może trudno Ci  teraz dostrzec cokolwiek pozytywnego w tym co się dzieje dookoła. Być może sytuacja dojechała Cię już tak, że nie jesteś w stanie przyjąć żadnych podpowiedzi. Tym bardziej zmuś się, żeby  odpowiedzieć chociaż na wybrane, z poniższych pytań.

Dla ułatwienia wyselekcjonowana część moich osobistych odkryć ?

• Czego Cię uczy obecna sytuacja? – WEBEX-a, ZOOMA-a, SKYPE-a itp., prowadzenie/udziału w szkoleniach on-line…
• Przed czym ostrzega?
• Co wnosi ważnego? – wygląda na to, że całkiem dobrze zbudowałem(am) relacje z dzieciakami, bo wytrzymujemy w tym głębokim treningu interpersonalnym już prawie dwa miesiące i nadal jest nam razem dobrze ?
• Jakie stwarza szanse/możliwości?
• Co może lepszego się wydarzyć dzięki temu?
• Co może rozpocząć? – nowa formę pracy, nową form komunikacji z klientem

Gdy sam sobie wmawiasz, że masz czarny sufit

Czy Wy też  odnajdywaliście w sobie wszelkie objawy chorób, o który właśnie przeczytaliście?

Czy także zdarzało się Wam obserwować spanikowanych bliskich, którzy po przeczytaniu artykułu lub wysłuchaniu wiadomości na temat jakiegoś schorzenia nagle zaczynali robić badania, bo mają wszelkie symptomy?

Czy macie znajomych, którzy chodzą od lekarza do lekarza i okazuje się, że ich wyniki badań pozwalają na lot w kosmos, a oni nadal są przerażeni, że na pewno czegoś u nich nie wykryto?

Też tak miewam ?

Budzę się rano, zero kaszlu, kataru brak, głowa nie boli, temperatura w normie, nie mam kłopotów z oddychaniem. No normalnie wszystkie objawy bezobjawowego koronowirusa ?

W jakiej formie jest Twój SUFIT?  SPRAWDŹ SIĘ!!!

To już ponad miesiąc często totalnej zmiany w naszych życiach. Zapraszam Cię do małego podsumowania przebytej drogi. Krótki autotest. Poniżej przedstawiam podział na różne możliwe strefy funkcjonowania w obecnej sytuacji. Strefa strachu, nauki, rozwoju.

Przeczytaj przykładowe zachowania charakterystyczne dla każdego z etapów. Daj sam sobie odpowiedź, jak bardzo czy jak „nie bardzo” są to historie o Tobie na ten moment. Zwykłe tak, nie, często, rzadko, za często, za rzadko i co jeszcze przyjdzie Ci na myśl.

Pamiętaj, każda odpowiedź jest ok, bo jest Twoja.  

A potem odpowiedz na pytania pod tekstem ?

STREFA STRACHU

• Kupuję jedzenie, papier toaletowy, lekarstwa których nie potrzebuję

• Zarażam innych lękiem frustracją i zamartwianiem się

• Często narzekam

• Przekazuje wszystkie wiadomości, które dostaję

• Ciągle sprawdzam statystyki

• Łatwo się wściekam lub popadam w bezradność

STREFA NAUKI

• Staram się odpuścić to czego nie mogę kontrolować

• Przestaję kompulsywnie konsumować to co mi szkodzi -  od jedzenia po wiadomości

• Rozpoznaję swoje emocje i je akceptuję

• Zaczynam zastanawiać się jak postępować

• Oszacowuję informacje zanim rozpowszechnię coś szkodliwego czy nieprawdziwego

• Zakładam, że wszyscy staramy się / próbujemy postępować jak najlepiej

STREFA ROZWOJU

• Staram się kultywować akceptację, cierpliwość, relacje i kreatywność

• Szukam sposobu na zaadoptowanie się do zmian

• Dziękuję i doceniam innych, ich wysiłek, starania

• Zwracam uwagę na to, co przyjemne w mojej codzienności

• Zakładam dobre intencję innych osób

• W działaniach innych rozumiem ich ograniczenia

• Rozpoznaję emocje innych i je akceptuję lub reaguje asertywnie

• Jestem współczujący i empatyczny dla siebie i innych

• Żyję teraźniejszością, skupiam się na przyszłości

• Udostępniam swoje umiejętności tym, którzy ich potrzebują

• Myślę o innych i sprawdzam, jak mogę im pomóc

GDZIE BYŁEŚ? W KTÓREJ STREFIE?

GDZIE JESTEŚ TERAZ?

JAKĄ DROGĘ JUŻ PRZEBYŁEŚ?

JAKIE PRZESZKODY POKONAŁEŚ?

GDZIE CHCESZ BYĆ? CO WYBIERASZ?

CO POTRZEBUJESZ WYELIMINOWAĆ?

CO POTRZEBUJESZ WZMOCNIĆ?

Malowanie sufitu milion razy

Nawet ja wiem co się dzieje, gdy malujemy po kilka razy to samo miejsce, w dodatku gdy nie pozwoliliśmy poprzedniej warstwie dobrze wyschnąć. Sama doświadczyłam, że przeciąganie pędzlem tego samego miejsca wciąż i wciąż – nie kończy się dobrze. Te nierówności, zgrubienia, grudy, fałdy, włosy z pędzla, odłażące płaty, rozmięknięta farba, dziury – bleee.

Tak jest też z emocjami.

Kiedy dawno temu obserwowałam moje małe dzieci, byłam zadziwiona  zmiennością ich emocji i szybkością regeneracji nastroju po trudnym wydarzeniu. Rozwalone kolano - przytulenie do mamy - minuta płaczu- powrót na plac zabaw.  Całość wydarzenia ok. 2 minut !!!

To ja miałam potrzebę tulić ich ból znacznie dłużej niż one same tego potrzebowały. Bo My dorośli często lubimy tak się „rozkokosić” w tym lęku, strachu, niemocy, bezradności, krzywdzie, beznadziei, narzekaniu. Zapraszamy to wszystko na karuzelę i kręcimy tak mocno, że nie mogą wyskoczyć. MY TEŻ NIE.

Emocje pełnią funkcję adaptacyjną. Ostrzegają. Emocja jest tak zaprojektowana, że ma przyjść, dać znać co się dzieję i MA PÓJŚĆ. A Ty masz mieć czysty sufit, żeby podjąć działania stosowne do sytuacji.

Nawet ja już wiem, że często wystarczy pomalować sufit raz i pójść dalej „robić robotę”.

Segreguj

Ktoś mądry powiedział, że 80 % spraw o które się martwimy nigdy się wydarzy, na 12% z tych spraw nie mamy żadnego wpływu, więc nasza troska o nie jest bezcelowa, z pozostałymi 8% najprawdopodobniej sobie poradzimy.

Nie powstrzymasz epidemii, nie zapewnisz miejsc pracy znajomym, nie uratujesz w pojedynkę ulubionej knajpki na osiedlu, nie masz żadnego wpływu na decyzje rządu, ani poziom merytoryczny  telewizyjnych lekcji – więc ...  nie truj się ponad miarę. Zatruty nic nie zrobisz, nikomu nie pomożesz.

Ograniczaj informacje do tych, które pozwolą Ci przetrwać, na Twoim osobistym poziomie decyzyjności. Więc czytaj i słuchaj, po to aby zbudować własną świadomość jak się zabezpieczyć, jak myć ręce, z jakich form pomocy można skorzystać, jak zarządzać zadaniami i zespołem z domu, co robić by zapewnić maksimum bezpieczeństwa sobie i najbliższym.

Nie obawiaj się, że czegoś nie będziesz wiedział – znajomi Cię poinformują ?

Resztę SEGREGUJ. Wybieraj świadomie ilość, jakość i częstotliwość informacji jakie przyjmujesz. To Ty masz władzę nad telewizyjnym pilotem.

To Ty masz wpływ na jaki kolor pomalujesz swój sufit. TYLKO TYLE I AŻ TYLE.

Przygotuj się do maratonu na własnym balkonie

Gromadzi się pod tym sufitem, co? Więcej i bardziej. I ta zwykła, codzienna energia, którą dość łatwo można było zużyć w negocjacjach z klientem, w trakcie jazdy samochodem, przy rozmowie w kuchni, wspólnym śmiechem z kolegami z pokoju czy wchodząc po schodach.  Dziś z tą zdrową nie ma co zrobić, a  jest jeszcze to nowa, napięciowa, podszyta lękiem, frustracją. A to wszystko skumulowane w czterech ścianach, w głowie, w brzuchu.

 COKOLWIEK TAM JEST - JEST OK.

TYLKO czy uwalniasz tyle ile gromadzisz?  Jeśli TAK rób tak dalej.

Jeśli NIE - tup, skacz, myj podłogi, układaj wieżę z makaronu, uporządkuj szafkę z przyprawami, krzycz, płacz, wal pięściami w ścianę, przestaw meble, śpij, wytłucz zastawę stołową, której już nie lubisz, przygotuj się do maratonu na własnym balkonie.

Uwalniaj. Sufit ma znaczenie.

Pozdrawiam ciepło znajomych i witam serdecznie tych, których dopiero poznam.