Szukanie nowych form wykańczania wnętrz spowodowała powrót ścian ceglanych. Odtwarza się „sztuczne” wątki murów, odsłania się konstrukcje ceglane, wykorzystuje cegły rozbiórkowe. Lokalizacja w centrum miast sprawiły, że coraz częściej i chętniej inwestuję się w remonty XIX budynków przemysłowych i fabrycznych, które wybudowano z cegieł. Tworząc modne mieszkania - lofty, galerie, hotele itp.  Najlepszym przykładem jest teren Łódzkiej Manufaktury. Wykonane prace na niespotykaną dotąd skalę, przy dużym udziale naszych materiałów mi. fugi, nie mają sobie odpowiednika w Europie. Mur licowy (bez tynku) składa się z cegły i zaprawy używanej do murowania, która stanowiła najczęściej także fugę. I choć cegła zapewnia główne właściwości konstrukcyjne muru to od rodzaju i właściwości fugi, zależy jego końcowa wytrzymałość i trwałość w czasie. Woda wnikająca w mury jest źródłem powstawania przebarwień i wykwitów solnych. Krystalizujące na powierzchni lub bezpośrednio pod nią sole rozsadzają materiał muru mechanicznie, podobnie jak szkody mrozowe, gdy wnikająca w mur woda zamarza zwiększając swoją objętość. Dlatego rola fugi jest bardzo ważna dla trwałości całej konstrukcji murów. W różnych okresach fuga była opracowywana bardziej lub mniej dekoracyjnie, zawsze jednak poza efektem wizualnym miała zapewniać szczelność muru. Uzupełnianie różnymi zaprawami, często zbyt mocnymi (cementowymi) było i niestety wciąż jest przyczyna wielu często nieodwracalnych zniszczeń.

Firma Baumit mająca duże doświadczenie w produkcji materiałów do obiektów zabytkowych w tym tynków renowacyjnych WTA, produkuje specjalistyczną fugę renowacyjną SFM 98.

Stosowanie fugi renowacyjnej umożliwia zmagazynowanie krystalizujących w murach soli, oszczędzając tym samym cegłę. Po latach, gdy fugi wypełnia się solami łatwiej jest wymienić samą fugę niż cegły w ścianie lub sklepieniu.